Een verdwenen traditie

Via whatsapp stelde een zus van uw verslaggever de vraag: “Weten jullie nog dat we op Witte Donderdag naar de versierde slagersetalages gingen kijken?”
Jeemig! Ja en nee; ik wist het nog wel (nu je het zegt) maar niet dat dat op Witte Donderdag was.
Een (jongere) broer wist het nog heel wel: bij een slager zat ooit een biggetje op een fietsje de trappers in het rond te bewegen. Hij meende dat dat bij slager van de Boom in de Steenbergsestraat was.
Slagers maakten toen (in de jaren vijftig) prachtige taferelen in (gekleurd)  vet, worstplakken en andere vleesproducten.  Die avond was voor velen een uitstapje, waarbij hele drommen mensen de hele stad, inclusief Borgvliet, afliepen om de kunststukken in de sprookjesachtig verlichte etalages te bewonderen.

Meer dan een Bergse traditie?

Waarom deden die slagers dat? Bij raadpleging van de Waterschans (1998-4 pg 133) viel me op dat in vroeger eeuwen op Witte Donderdag de Paasmarkten werden ‘aangekondigd’; dat wil zeggen dat de verkoop pas na de paasdagen begon. Zouden die slagersuitstallingen daar nog een restant van zijn?
Het tijdschrift hielp me niet verder. En gek genoeg vond ik in het West Brabants Archief hier geen enkele foto van. Die zullen toch heus nog wel ergens in een vergeten album of laatje te vinden zijn?
Toen kwamen uit  hetzelfde archief twee foto’s uit Roosendaal tevoorschijn, wat meteen duidelijk maakte dat het geen Bergs fenomeen was en dus een andere oorsprong moet hebben. Het heette in Roosendaal ‘Kalfkensavond’
Verder zoeken op Internet leverde meer op:
In het geheugen van Tilburg vertelt een slagersdochter: “Op witte donderdag maakten we de etalage op. Ik weet nog hoe mooi mijn schoonmoeder met bloemen van vleeswaren de vleesschalen decoreerde. Als de kerk uitging, liepen de klanten zich langs de etalages al te verheugen op het moment dat ze weer vlees mochten eten”.
Ook van Eindhoven zijn vermeldingen te vinden. En Maastricht kende zelfs een ‘Vleesoptocht’.
Over de grens vermeldt de heemkundekring  De Plate uit Ostende dit fenomeen ook. Met foto’s.

Klik hier als u een berichtje wil sturen

Vragen

Al met al rijst wel een beeld, maar wat is het nu écht? Is het een relict van een feest van het slagersgilde? Was het alleen wedijver, of waren er ook prijzen te behalen? Is het een puur katholiek feest dat alleen in katholieke streken werd gehouden?
Kortom, de moeite waard om een geschiedkundig onderzoek te starten. Wie neemt die handschoen op?
Wie weet nog (meer) te vertellen over deze verdwenen traditie? En wie beschikt nog over foto’s van de Witte Donderdag etalages van Bergse slagers? Graag zien wij uw reacties tegemoet !