Dit keer zoomen we in de Waterschans in op de Gertrudiskerk. We hebben het over de brand van 1972. Over het allesvernietigende vuur. Zo zitten we al snel aan tafel bij Tonnie Booij, de vrouw van wijlen Kees Booij, de projectleider van de restauratie van de kerk.
Ze laat ons foto’s zien die al vijftig jaar veilig bij haar thuis liggen opgeborgen. Een compleet album. Van de brand en van kort erna. Uniek materiaal waarvan we in deze uitgave een ruime selectie laten zien.
Ook getuigen van de brand doen hun vaak bijzondere verhaal. Dat kan niet missen. Maar waar we vooral op focussen is de periode erna, de ontbrekende schakel als het ware. Want al pratende, lezende en zoekende ontdekken we dat er een stukje ontbreekt in het verhaal brand.
Die kerk is in 1972 een ruïne, precies zoals in 1747, het jaar van het Franse bombardement dat voorafgaat aan de inname van de vesting die Bergen op Zoom toen nog was.
Nu zit er een plat dak op. Waarom? De simpele verklaring die opborrelt zonder verder na te denken: er zal wel geen geld zijn geweest om het kerkdak helemaal terug op te bouwen.
Klopt. Maar dat is slechts een deel van het verhaal. Zelfs voor dat platte dak heeft Bergen op Zoom een enorme strijd moeten leveren, omdat ‘Den Haag’ geen geld in de ruïne wilde steken. Dat levert een mooi verhaal op in de Waterschans. Werktitel: de lijdensweg van de Gertrudiskerk.
Deze tweede Waterschans van 2022 valt in de eerste week van juli op de deurmat.

Vergelijkbare berichten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *